|
Er zijn honderdduizenden bestaande chemische stoffen en ingrediënten met gemakkelijk beschikbare veiligheidsgegevens die kunnen worden gebruikt om nieuwe producten te ontwikkelen. Wanneer bedrijven ervoor kiezen deze ingrediënten te gebruiken in plaats van nieuwe te ontwikkelen, worden dierproeven volstrekt overbodig. In feite is dit de manier waarop veel wreedheidvrije merken werken. In de afgelopen jaren is er veel discussie geweest over wat wreedheidvrije cosmetica is. Veel mensen hebben zich afgevraagd of het mogelijk is om cruelty-free te zijn en toch dierproeven te gebruiken om de veiligheid van het product te garanderen. Het antwoord is ja en nee. Ja, het is mogelijk om cruelty-free te zijn en toch dierproeven te gebruiken voor productveiligheid – maar alleen als je ingrediënten gebruikt die al door een ander bedrijf op dieren zijn getest om te bepalen of ze veilig zijn voor mensen! Dit betekent dat als je een groot merk bent dat korean skincare producten van de grond af aan creëert door middel van experimenten op dieren, ja, dan ben je niet wreedheid-vrij! Maar als je een kleiner merk bent dat ingrediënten betrekt van andere bedrijven die het vuile werk van dierproeven al hebben gedaan, zodat je het zelf niet hoeft te doen? Dan ja! Dan ben je wel wreedheid-vrij! Dierproeven zijn een verouderde testmethode die veel minder nauwkeurig is in het voorspellen van de effecten van een product of ingrediënt op menselijke huidtypes dan andere moderne technieken. Dergelijke alternatieven zijn cel- en weefselculturen en de ontwikkeling van geavanceerde computer- en mathematische modellen [2]. Een recente ontwikkeling van het Wyss-instituut van Harvard, bekend als menselijke organen op chips [3], is een veelbelovende optie. De chips bootsen de structuur en functie van menselijke organen na, waardoor wetenschappers en onderzoekers op een meer gecontroleerde, minder schadelijke manier geneesmiddelen, ingrediënten en toxiciteitstests kunnen uitvoeren. Sommige bedrijven zijn zelfs begonnen met het uitvoeren van studies op menselijke vrijwilligers die in staat zijn om de risico’s te begrijpen en ermee in te stemmen. Er zijn effectievere alternatieven In werkelijkheid zijn dierproeven een verouderde testmethode die veel minder nauwkeurig is in het voorspellen van de effecten van een product of ingrediënt op menselijke huidtypes dan andere moderne technieken. Dergelijke alternatieven zijn onder meer cel- en weefselculturen en de ontwikkeling van geavanceerde computer- en wiskundige modellen. Een recente ontwikkeling van het Wyss-instituut van Harvard, bekend als menselijke organen op chips, is een veelbelovende optie. De chips bootsen de structuur en functie van menselijke organen na, die wetenschappers en onderzoekers in staat stellen geneesmiddelen, en ingrediënten. Dierproeven zijn een verouderde testmethode die veel minder nauwkeurig is in het voorspellen van de effecten van een product of ingrediënt op menselijke huidtypes dan andere moderne technieken. Dergelijke alternatieven zijn cel- en weefselculturen en de ontwikkeling van geavanceerde computer- en mathematische modellen [2]. Een recente ontwikkeling van het Wyss-instituut van Harvard, bekend als menselijke organen op chips [3], is een veelbelovende optie. De chips bootsen de structuur en functie van menselijke organen na, waardoor wetenschappers en onderzoekers op een meer gecontroleerde, minder schadelijke manier geneesmiddelen, ingrediënten en toxiciteitstests kunnen uitvoeren. Sommige bedrijven zijn zelfs begonnen met het uitvoeren van studies op menselijke vrijwilligers die in staat zijn om de risico’s te begrijpen en ermee in te stemmen. |
